Samochód nigdy nie będzie wystarczająco bezpieczny
Właśnie dlatego Mercedes-Benz nieustannie rozwija pionierski system poduszek powietrznych (airbagów). Pierwszy milowy krok w tej dziedzinie nastąpił w 1981 r., kiedy wprowadzono poduszkę dla kierowcy. Kolejnym znaczącym osiągnięciem było opracowanie czołowej poduszki ochronnej dla pasażera, która weszła do oferty 30 lat temu, wiosną 1988 r. Oba te rozwiązania świętowały swój debiut w Klasie S serii 126. Od tamtej pory układ pasywnego bezpieczeństwa na pokładach samochodów wzbogacił się o szereg innych poduszek powietrznych – w tym kurtyny, zaprezentowane przed 20 laty w Klasie E serii 210. Dziś liczne airbagi stanowią nieodłączną część zintegrowanej koncepcji bezpieczeństwa Mercedes-Benz.
Prace nad projektem poduszki powietrznej w Mercedes-Benz rozpoczęły się już w 1966 roku
W październiku 1971 r. producent zarejestrował odpowiedni patent (specyfikacja patentu nr DE 21 52 902 C2). Dziesięć lat później, jako pierwsze rozwiązanie gotowe do produkcji, w Klasie S serii 126 zadebiutowała poduszka powietrzna dla kierowcy. Był to milowy krok w dziedzinie pasywnego bezpieczeństwa Mercedes-Benz. Ze względu na fundamentalne znaczenie innowacja ta została szybko wprowadzona w całej branży motoryzacyjnej.
Podstawowe zasady działania poduszki powietrznej do dziś niewiele się zmieniły
Działa to nadal tak samo: czujniki jednostki uaktywniającej reagują na szczególnie silne opóźnienie występujące podczas wypadku i uruchamiają mechanizm napełniania poduszki. Uwolniony przez generator gazu azot błyskawicznie wypełnia wówczas tekstylny worek w kształcie poduszki. Worek jest wykonany z tkaniny poliamidowej, a od środka ma gumowaną powierzchnię. Poduszka ochronna amortyzuje ruch ludzkiego ciała i wspólnie z pasem bezpieczeństwa (oraz napinaczem i ogranicznikiem siły napięcia) rozprasza energię kinetyczną uderzenia. Obecnie wiele czołowych poduszek powietrznych ma konstrukcję adaptacyjną – co oznacza, że nie są one aktywowane od razu w całości, ale dwuetapowo. Pozwala to regulować efekt ich działania w odniesieniu do zarejestrowanej przez czujniki siły uderzenia.